Micha 01
02Luster, ale volken,
eerde en aal wat ter op leeft, acht geven!
God, de HEER, spant n geding tegen joe aan,
de HEER in zien haailege tempel.
03Doar komt de HEER oet zien woonstee aanzetten,
hai komt omdeel
en stapt over högten van eerde.
04Onder zien vouten smelten baargen
as keersvet in t vuur,
doalen splieten
as wotter dat deelbroest van n schuunte.
05En dat allemoal
omdat noazoaten van Juda zien gebod overtreden hebben,
omdat Isrelieten verkeerd deden.
Woar kin ie gewoar worden
dat Jakob wet schonden het?
Is dat nait in Samaria?
Wèl doun mit aan praktieken op ovverhögten in Juda?
Binnen dat lu oet Jeruzalem nait?
06Samaria? n Puunbult moak ik der van,
n koal stee,
net of ze mit n nije droevetoen begund binnen.
Puun van stad smiet ik in t daal,
zien fonnementen hoal ik onderoet.
07Aal zien ofgodsbeelden goan aan braiten,
brand gaait in zien tempelgoaven,
aal zien ofgoden sloag ik in puun.
Van hoereloon binnen ze ja bie nkander brocht,
en hoereloon zellen ze weer worden.
08Loat mie doarom mor treuren en jammern,
noakend en op blode vouten rondlopen,
loat mie mor hoelen as n jakhaals,
gilpen as n struusvogel.
09Aan dizze ellèn is ja niks te doun,
tot aan Juda gaait dat deur,
t komt aan poorten van mien aigen volk,
t komt aan Jeruzalem tou.
10 Roup t nait om in Gat,
ie mouten der nait om reren!
Kom der mor in om, lu in Bet-le-Afra!
11 Inwoners van Safir sloagen alaarm,
dij in Saänan wonen, duren nait noar boeten tou,
ze kloagen en jammern in Bet-Haësel,
der is nait meer in stad te wezen.
|
